Een nieuwe week in het leven van een geboortefotograaf en jongens wat een lekkere geboorteweek. Maar liefst twee nieuwe wereldburgers mogen verwelkomen en wat waren het snelle baby’s (spoiler alert: ik was beide keren, door totaal andere redenen bíjna te laat!). Daarnaast deze week vooral heel druk met de Because we carry actie…
Wanneer komen die baby’s?
Jongens jongens. De hele week rommelde het hij drie mama’s. Met een mama bijna 42 weken en eentje 41 weken voorbij was het een spannend weekend. Ik vroeg me telkens af wanneer die telefoon zou gaan maar het bleef toch rustig. Tot zondag. Toen er ineens bij drie mama’s van alles gebeurde. Ik dook erg onrustig mijn bed in om rond 1:00 een reactie te krijgen van de 41 weken mama. De weeën waren begonnen, ik viel wel snel in slaap toen ze me zelf!! Om 3:15 belde om te vertellen dat de verloskundige op weg was. Ze klonk zó kalm dat ik bijna twijfelde óf ik wel mijn bed uit moest. Maar ik wist ook dat ze een hoge pijngrens en vertrouwde op haar instinct. Het was immers haar derde geboorte dus in actie! Ik dook even onder de douche, maakte een koffie en wachtte tot ik te horen kreeg welk ziekenhuis.
Net op tijd binnen
Toen vertrok ik naar het Amstelland ziekenhuis, nog 40 min rijden voor mij. 20 min na de ouders stapte ik de kamer in en pakte mijn camera. Ik hoorde de verloskundige zeggen: “Ja duw maar hoor” en mama zei: “Ik voel heel veel druk”. Ik schoot een testshot van de handen van papa op mama’s been en liep naar de andere kant van het bed. Nou. Het hoofdje stond. In 1 perswee. Ik schakelde snel, maar binnen de volgende wee was er al een volledig hoofdje zichtbaar. Dit ging zó snel!!! Gelukkig was ik op tijd en kon ik de geboorte van dit prachtige meisje nog vastleggen!
Een overweldigde mama, een emotionele papa en een verbaasde verloskundige én geboortefotograaf. Het was bijna komisch om te zien. Ogh dit meisje is zo geliefd en deze mama zó onwijs sterk!!! Snel na de geboorte werd er gedoucht, aangekleed en naar huis. Ik ging mee en legde een heerlijke eerste ontmoeting vast van de baby met haar oudere broer en zus. Vier uur later zat ik alweer in de auto, richting Rotterdam! Voila. Zo snel kan het dus gaan!! Maar oh, had ik al vertelt dat ik van dit werk houdt?
Haalt ze de 42 weken?
Baby twee kwam de nacht erna alweer. Hoe bedoel je, slaap is overrated. Omdat ik wist dat mama al weeën had (en het al twee nachten rommelde en ze bijna 42 weken was) ging ik om 21:00 al naar bed. Als je een nacht overslaat en op 3 uur slaap teert dan is een vroegertje wel aanbevolen. Zeker als je waarschijnlijk die nacht erop weer eruit moet. En ja hoor. Het was raak. Maaaaar ik miste deze geboorte bijna door mijn eigen domme fout.
De telefoon ging niet over
De mensen die m’n stories hebben gezien weten het al, maar oh oh jongens. Doordat ik m’n telefoon verkeerd had ingesteld (lees mama haar werk tel ipv mama haar privé tel in de niet storen lijst had gezet) had ik een uur lang geen berichtjes en telefoontjes van haar doorgekregen. Ik zou tegelijk met de vroedvrouw gaan rijden en toen papa mij om 00:20 belde hoorde ik de vroedvrouw op de achtergrond. Ik was in shock en dacht huh watskebeurt…. pas toen ik ophing zag ik 7 gemiste oproepen van mama!!! Ze had me namelijk al vanaf 23:15 lopen bellen. Je begrijpt dat de paniek in mij naar boven kwam.
Ik sprong in mijn kleding. Knalde m’n jas en schoenen aan en rende met mijn koffertje de deur uit. Racete letterlijk over de snelweg én het kruispunt over (sorry not sorry) tot ik in mijn achteruitkijkspiegel een wit busje zag. POLITIE. Ohhhhh no. Ik ben echt 3 afslagen gevolgd en ik dacht die gaat me aanhouden zodra ‘ie er langs kan. En zat dus met een hartslag van 300 voor t stoplicht toen hij me voorbijschoot en met zwaailichten en al wegreed. Halleluja!!!
Hands-off bevallen
Ik kwam in een serene rust in de woonkamer. Mama zat in bad. Heerlijk gedimde lichten, goede playlist en Frieda Vroedvrouwen naast het bad en papa aan tafel. Die hartslag zakte gelukkig vrij snel én mama kletste tussen de weeën nog met ons. Met een uurtje kreeg ze persdrang. Het moment om de twee oudere kids uit bed te halen. Echt. Ik houd van kinderen en zeker kinderen bij de geboorte. Het is zó’n mooi, magisch en vooral normaal proces. I love it als ze er bij zijn. En deze twee hebben mn hart gestolen!!
Kinderen bij de bevalling
Grote broer dook op de bank met een dekentje en vond mama’s geluiden wel even indrukwekkend en grote zus dook op schoot bij de vroedvrouw, gaf zodra die aan het werk moest mij een knuffel en vond daarna haar rust bij papa aan tafel.
Als ik deze geweldige geboorte probeer te omschrijven zal ik falen. Geen woorden kunnen omschrijven hoe mooi, fijn, magisch en ook “leuk en gezellig” deze nacht was. Mama pakte volledig hands-off haar prachtige zoon aan én draaide de navelstreng (die er 3 keer omheen zat) rustig van zijn nekje af. De kleine man keek rustig op zich heen en chillde hem heerlijk bij mama in bad. Grote broer riep een paar keer: “daar is ons kind” en papa en zus zaten vol bewondering te kijken. Wát was dit magisch!!
Vol geluk reed ik op de birthhigh naar huis. Waar ik snel in slaap viel en 1,5 u later door mijn mannetje werd wakker gemaakt. Hij werd door papa naar de opvang gebracht en ik sliep nog even bij.
Nu 3 dagen later kijk ik nog zielsgelukkig terug naar deze twee heerlijke geboortes die ik allebei mocht vastleggen én ben ik zooooo dankbaar dat ik niet te laat was!! Haha nu bijgekomen en uitkijkende naar de volgende baby’s!
Komt er nog 1 of 2 baby’s bij deze week? We gaan het zien❤️