Het begon allemaal met een grap, na de vaak gehoorde: “maar mijn partner twijfelt over geboortefotografie” dacht ik hier moet ik toch iets mee. Wat als ik gewoon een hele pagina wijd aan papa’s die twijfelen. Dus bij deze, this ones for the dads.
ps. Als je geen zin hebt om te lezen, kun je direct doorscrollen naar de veelgestelde vragen onderaan.
Zo’n vreemde vrouw met een camera tijdens één van de meest kwetsbare momenten van je leven. Je houdt sowieso al niet van op de foto gaan. Het is vaak een moetje. En dan dat moetje tijdens de geboorte van je kind. Houd op met me zou je zeggen. Maar ik zeg het je eerlijk: de papa’s die twijfelen zijn vaak mijn grootste cheerleaders achteraf… 😉
De zwangerschap ik weet het nog als de dag van gister. De misselijkheid, het maagzuur, de schopjes die me ’s nachts wakker hielden. Als vrouw zijnde verandert je hele lichaam. En maak je elke verandering en groei van je baby mee. Maar als man zijnde, is het toch een beetje een gekke gewaarwording. Die lieve vrouw verandert af en toe in een hork. Hormonen vliegen je om de oren. De gekste verzoekjes ook trouwens. Ik weet dat ik bijna dagelijks Tom, mijn man, naar de supermarkt of Mac stuurde. Voor naturel chips met appelmoes of van die hele vieze goedkope olijven. Vaak deed hij dat dan ook met liefde, want: “dan doe ik ook nog iets voor die baby” klonk het dan. Ik kan me goed voorstellen dat je je als man zijnde soms wat aan de zijkant voelt staan. Maar weet dat dat tijdens de geboorte zéker niet het geval zal zijn.
Tijdens de geboorte van Senna was ik een beetje in paniek, maar mijn man bleef de rust zelve. Maar goed ook, want anders was ik wellicht doorgedraaid. Die kalmte hield mij kalm. En zijn focus op mij zorgde ervoor dat ik me veilig en vertrouwd voelde. En nu zul je denken, vrouw, waar heb je het allemaal over. Maar hier komt het. Ook wij hadden een geboortefotograaf. Voor mij was het echt een grote wens om, zeker nu alles “anders” werd qua mijn geboorteplan, alles vast te leggen. En hoe fijn was het dat Tom daar niet mee bezig hoefde te zijn. Hij kon er gewoon voor mij zijn. En na de geboorte ook voor zijn zoon.
Daarnaast was het voor mij belangrijk om dit vast te leggen, zodat ik alles later nog eens terug kon zien. Ik wist dat er een kans bestond dat we niet de hele tijd samen zouden zijn. Senna werd met een keizersnede geboren en Tom en hij vertrokken dus eerder naar de kamer. Wat ben ik blij dat onze geboortefotograaf dat heeft vastgelegd. Zo heb ik toch niets “gemist”. Maar ook als een vrouw in haar bevalling zit, slaat ze niet alles op. Voor de verwerking is gebleken uit onderzoek dat foto’s van de bevalling een grote meerwaarde hebben. Dus alleen maar pluspunten tot nu toe….
Maar nu terug naar jullie, mannen. Geboortefotografie is een luxe. Het kost aardig wat, de foto’s kunnen wat jou betreft ook door een zuster gemaakt worden en waarom moet het nou eigenlijk? Voor al die dingen is iets te zeggen. Maar het zijn ook allemaal zaken die ik je kan uitleggen én waarvan ik je zeker kan overtuigen waarom je het wél zou moeten doen. Maar toen dacht ik, wie kan je beter overtuigen dan ik? Juist, die cheerleaders 😉 Dus deze is van de papa’s voor de papa’s….
Deze ode is aan jou. De stille kracht achter jullie gezin. Ja, ook jouw rol in jullie geboorteverhaal is zichtbaar..
Zoals die hand die je haar biedt en waar ze in mag knijpen tijdens de bevalling. De rust die je brengt op momenten van paniek. Even een kus op haar bezwete en vermoeide hoofd. De sterke handen die haar overeind helpen, omdat die buik in de weg zit. Jouw krachtige en veilige warme handen, die jullie pasgeboren kind dragen tot ‘ie eindelijk slaapt. Samen zijn jullie een super team. Zonder jou, jouw steun en liefde, was het een heel ander verhaal…
Ten eerste, 9 van de 10 keer komt het gewoon goed met je lievelingskroeg ;).. Nee, geboorteshots zijn niet perse een onderdeel van de geboortereportage. Sommige koppels kiezen hier voor en die willen deze foto’s graag. Maar dit is dus geen must. Je hebt hier dus zelf een zegje in…
Kijk, heel eerlijk, huilende papa’s die voor de eerste keer hun kind beethouden doen het goed op instagram. Maar mijn likes zijn mij eigenlijk niets waard. Jullie foto’s zijn voor jullie. Welke ik daarvan mag delen, dat is altijd aan jullie. Wil je niet dat je vrienden je op je liefst en meest kwetsbaar zien, dan zal ik ze niet delen. Your secret is safe with me…
Ja, geboortefotografie is niet goedkoop. Dat is één ding wat zeker is. Maar hey, ik heb ook een gezin te onderhouden én daarbij mag ik als ik op wacht sta (wat dus per klant minimaal 4 weken is) niet feesten. Hoe lang kan jij zonder je een goudgele rakker? Daar moet dus wel iets tegenover staan, dat begrijp je wel..;) Oja en heel eerlijk, de foto’s zijn prachtig, ook jij gaat die prijs niet meer een ding vinden zodra je het geboorteverhaal ziet.
Ik wil niet opscheppen, maar ik ben gewoon heel leuk en gezellig. En geloof me, op het moment dat je vrouw weer voor de zoveelste keer je hand aan gort knijpt, is het fijn als je even een grapje kan maken met die vrouw die je waarschijnlijk maar 2x in je leven gaat zien…. Daarnaast kan ik heel goed bakjes koffie halen 🙂