Het was de bedoeling van deze serie “een week in het leven van een geboortefotograaf” om wekelijks te bloggen, and yet…. zijn we hier. Een maand en vier baby’s verder. De gehele maand maart heb ik letterlijk alleen maar geboortes vastgelegd, ge-edit, verjaardagen georganiseerd én rust gehouden voor een pijnlijke schouder. Maar we are back! Deze week deel 1 van de recap van mijn afgelopen maand.
Een gezin en twee bedrijven
De afgelopen was het echt even zoeken naar de balans. Zoals jullie weten heb ik, maar ook mijn man beiden een eigen bedrijf. En nu het lekkere weer ons land heeft gevonden is Tom, als hovenier, mega druk. De aanvragen blijven komen en soms weten we van gekkigheid niet meer wat de term “qualitytime” is. Dit resulteerde in veel werken in de avonden en weekenden en dus minder “vrije tijd”. Naast alle familiezaken die er achter de schermen ook nog bij kwamen was de afgelopen maand best pittig. Gelukkig merk ik dat we in een goede flow zitten qua huwelijk én dit soort dingen een stuk sneller door hebben, maar ook aanpakken. Er wordt beter gecommuniceerd, iets wat ik nog huwelijk soms best een ding was haha.. Toch resulteerde het erin dat ik iets minder tijd had voor dit soort zaken zoals deze blog, maar hey, de komende weken schrijf ik weer lekker alles van me af en kunnen jullie je weer tegoed doen aan mijn #momlife.
Van thuisbevalling, naar versie-poging, naar stuitbevalling
Met twee ziekenhuis geboortes in februari, zette we de trend lekker door in maart. De eerste baby (die officieel nog in februari werd geboren dus) maakte er de laatste week in de buik van mama nog een waar feestje van. Van in stuit liggen en niet meer terug willen draaien, tot een vervroegde keizersnede. Mama appte mij eind week 38 dat de kleine man besloten had in stuit te gaan liggen en dat ze was doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een versie. Oh jongens. wat kreeg ik flashbacks. Senna besloot (wel iets eerder) om ook in stuit te gaan liggen met als gevolg geen gedroomde thuisbevalling… Helaas mislukte ook hier de versie-poging en werd het dus schakelen naar een ziekenhuisbevalling voor de stuitbaby. Na het weekend was de afspraak in het ziekenhuis mbt de stuitbevalling óf keizersnede, uiteindelijk werd er die dinsdagmiddag gezamenlijk besloten om voor een geplande keizersnede te gaan. Mama had net gebeld om te vertellen dat de geplande keizersnede donderdag zou gaan plaatsvinden, ik ging even verder met eten en daarna Senna op bed doen. Terwijl ik beneden even ging halen (ik had mijn telefoon al boven gezet, want oncall life) riep Tom, “dun volgens mij gaat je telefoon boven?”)Whaaaa… RENNEN! Ik was net te laat en zag papa zijn naam in mijn beeldscherm? HUHHH! Jahoor, mama haar vliezen waren gebroken….. Wat zei ik? De-ja-vu…..
Keizersnede in het HAGA Zoetermeer
Oh, dat was even schakelen. Papa vertelde dat mama haar vliezen net waren gebroken en ze lichte krampen had. Dus op naar het ziekenhuis! Ik gaf Senna een kus en rende naar beneden, op naar Zoetermeer! Ik zei toch, deze baby had eigen plannen haha.. Binnen een week veranderde hij de plannen omtrent deze geboorte meermaals, wat een rollercoaster. Ik kwam een minuut of 5 later dan de ouders aan en kwam papa op de gang met maxi cosi tegen. De emoties vielen me mee, als ik terugdenk aan hoe Tom reageerde toen Senna mijn vliezen brak de avond voor de geplande keizersnede, was deze papa mega relaxt! Ook mama zag er best rustig uit, naarmate de tijd verstreek en we richting de OK gingen nam de spanning wat toe. Maar het team van Haga Zoetermeer was toch zó ontzettend fijn, rustig én behulpzaam. Ze creëerde precies de perfecte sfeer van ontspanning, maar ook professionaliteit en stelde daarmee de ouders op hun gemak. Daarbij was ik echt onderdeel van hun team en kon ik hierdoor de prachtige reportage maken die de ouders nodig hadden na deze turbulente en onverwachte wendingen.
Het filmpje van deze prachtige geboorte van kleine Tobi vind je hier.
Eind van de week zal ik deel twee van deze turbulente maand delen!