Welkom in weer een nieuwe week in het leven van een geboortefotograaf. Oh jongens. Waar moet ik beginnen. Waar we vorige week 2 baby’s mochten verwelkomen kwamen er de week erop nog 3 voor altijd – baby’s bij. Ik bedoel, vijf baby’s in tien dagen! Say whut!! Tussendoor liep de actie voor because we carry gewoon door. Genoeg om over bij te kletsen dus …
Because We Carry
De dagen tussen na de geboortes probeerde ik uit te rusten én door te knallen met de actie van because we carry. Door de vele donaties moesten er ook vele rugzakjes gevuld worden. Elke dag was ik te vinden in het winkelcentrum haha, maar oh wat was het fijn om dit te doen. Senna was ook mega enthousiast. Vertelde het aan iedereen en wilde echt meehelpen. Vrijdag vloog voorbij en bleef rustig. Ik wist namelijk dat er nóg een baby geboren ging worden deze week, want er stond een inleiding op de planning. Maar die kwam vrijdag nog niet.
Baby nummer 3 van de week?
Op zaterdagochtend net nadat mijn schoonmoeder er was, kreeg ik een berichtje. De bevalling was begonnen en bij een vierde baby kan dat snel gaan. Dus op naar Haarlem, waar ik rond kwart over 10:00 aankwam. Waar alles nog redelijk rustig leek en ik gezellig even bij kon kletsen met papa en mama. Kort daarna sloeg het om. De intensiteit veranderde toen de weeënopwekkers werden gestart. Mama wilde al meerdere geboortes onder de douchen, dit lukte telkens niet en daar baalde ze toch een beetje van. Deze keer werd alles op alles gezet om het dit mogelijk te maken en kort daarna mocht mama de douche in. Ondanks de verlichting die de douche bood, koos mama voor een ruggenprik, die er gelukkig snel in zat. Bij terugkomst vond ik een mama die nog steeds flink last van de weeën had, helaas had de ruggenprik niet het gewenste effect. Toch weten we allemaal dat als de ruggenprik eenmaal zit, deze mama ineens als een raket doorschiet! En kort na terugkomst was er daarom ook al volledige ontsluiting én niet veel persweeën later werd er een heerlijk mannetje geboren!
Na de eerste ontmoeting vastgelegd te hebben met 3 trotse broers én tante, oom en nichtje reed ik voldaan en vermoeid naar huis. Hoe bijzonder om jarenlang dit gezin te mogen zien groeien❤️
Een dreigende vroeggeboorte
Zondag kreeg ik een appje van een papa, waarvan ik die nog niet had verwacht… één van “mijn” juli-baby’s wilde namelijk al komen. Veelste vroeg…. met 33 weken werd uiteraard alles op alles gezet om deze kleine baby nog binnen te houden. Voor 3 dagen werden er weeënremmers en longrijping gegeven. Drie dagen lang was ik in een soort halve waakstand… dinsdag brak aan en ik ontving een berichtje van de mama van de laatste mei-baby. De weeën waren begonnen. Omdat het op het andere front ook onrustig bleef, zorgde ik voor beide klanten voor back-up.
Twee baby’s tegelijk
Dinsdag was ook het moment dat de laatste dosis binnen was van de mama van 33 weken en hierna nam de intensiteit van de weeën toch weer aan. Twee baby’s wilde zich aandienen! Oh jongens. Wat een stress! Met een vroeggeboorte (die vaak snel kunnen gaan) en een mama met weeën op 1,5 uur afstand dook ik om 19:30 nog even mijn bed in. Eventjes slapen of rusten, want de nacht zou lang gaan duren…. Maar dat lukte niet, om 20:30 reed ik naar het ziekenhuis op naar de vroeggeboorte, want mama had al 5 cm!!
Bo to the rescue
Terwijl ik daar binnenstapte ging mijn telefoon, de andere mama zat nu echt vol in de weeën en de verloskundige was onderweg. De vraag of ik, gezien de afstand, rustig die kan op wilde komen….. Zoals je al hebt gelezen was dat helaas geen optie meer en was ik even in paniek. Zo snel had ik ze niet verwacht en mijn stand-by collega kon niet! Oook in de vakgroep kreeg ik veel “nee’s” en ik moest dus verder op zoek. Volle bak in de adrenaline moest ik snel schakelen en ik belde mijn Belgische collega Bo. Die kon! Gelukkig! En nam de stand-by van mij over. We spraken af dat ze in de groepsapp ging en zelf met ouders zou kiezen wanneer ze aansloot. Als het hier snel ging kon ik haar wellicht nog overnemen, dat was de eerste gedachte.
De vroeggeboorte leek snel te gaan, mama kreeg steeds meer en intensere weeën maar was echt een baas en zuchtte ze fantastisch weg. Tussendoor nam ze deel aan onze gesprekken, ik schoot wat foto’s en videobeelden en keek af en toe op mijn telefoon. Bo was al gaan rijden, want mama zat ook daar op 3/4cm en er werd besloten naar het ziekenhuis te gaan. Toen bo (na 45 min) bij het ziekenhuis aankwam zat mama al op 8 cm!!!! Deze mama ging als een speer en ik ben zó ontzettend trots op haar. Ze ging in bad, onder de douche, op all fours, alles werd uit de kast getrokken en ze baarde echt op haar krachtigst. Echter bleef ze lang steken en was er daar na vele uren toch rond 4:30 eindelijk haar mooie ventje!
De nacht ging over in de dag
Bij mij ging het overigens ook niet zó snel als verwacht. Deze kanjer van een mama heeft alles gegeven, maar toen ze om 5:30 nog steeds op 5 cm zat en de weeën echt te zwaar voor haar werden na 3 dagen en nachten vol spanning en weinig slaap, koos ze voor de ruggenprik. Dit was voor mij en voor papa en mama even een teken om de rust op te zoeken. Aangezien ik 5 min van het ziekenhuis in kwestie woon koos ik ervoor om even mijn bedje in te gaan. Senna werd wakker toen ik mijn bed in dook dus met een kus en knuffel sliep ik nog even 1,5 uur voor papa mij om 8:00 weer wakker belde. De weeën waren terug en mama had 8 cm, ik maakte mijn koffietje en at mijn banaantje en reed vlot naar het ziekenhuis. De ochtend verliep rustig, want ook al was daar met 2 uur 10 cm, de persdrang bleef uit. De weeënopwekkers werden gestart en ook toen was het wachten op goede en sterke weeën. Het geduld van papa en mama werd flink op de proef gesteld!
Vroeg, maar ook zo sterk!
Oh jongens, dit kleine ventje, wat een kanjer. Met zijn 33 weken en 3 dagen kwam hij goed en wel ter wereld. Huilde en werd snel roze, mocht zowaar zelfs een kwartier bij zijn mama op de borst voordat hij wat extra zuurstof nodig had. Wat een kanjer! Ook alle testjes waren goed en hij had een fantastische start. Daarna vertrokken we naar de Neonatologie en lieten we mama even achter. Alles legde ik voor haar vast en stuurde haar alvast wat foto’s en video’s, zodat ze niet te veel moest missen. Ze voegde zich gelukkig snel weer bij haar mannen en ik liet een heerlijk nieuw en mega sterk gezinnetje achter in het ziekenhuis.
Geboortefotograaf, het mooiste beroep
Vol geluk haalde ik mijn eigen prachtige ventje van de opvang, reed door de macdrive en dook zelfs voor Senna mijn bed in. Op van alle geboortes en nachten doorhalen, maar dolgelukkig kijk ik terug naar deze intense 10 dagen! Vijf baby’s in 10 dagen!
Wat een werk, wat een leven!!