De intuitie van een moeder, deel 2

Dit is het vervolgverhaal, lees hier deel 1.

Vier maanden

Met vier maanden ging ik weer aan het werk. Een lange dag direct, want ik had een bruiloft. Dit resulteerde in een mega hongerige baby die veel flessen gekolfde melk had, maar er uiteindelijk toch poedermelk bijgemaakt moest worden. Oh boy, die nacht dat ik terug was, was echt vreselijk. Senna zat direct onder de rode bultjes en had zoveel last van zijn buik. Koemelkallergie? Het zal toch niet…. Ik zelf ben allergisch voor melk en ei en eet dit daarom ook niet. Wat betekende dat Senna dit ook niet binnen kreeg via de borstvoeding. Toen we een week later (om even te testen) nog een flesje gaven wisten we het zeker. We belde met de kinderarts en kregen een recept voor pepti (voeding waarin de melkeiwitten zodanig verknipt is dat kinderen met een allergie dit wel kunnen hebben). Dit was nu niet nodig, want ik gaf nog steeds BV, maar meer “voor het geval dat”.

Rapley methode
In de zwangerschap had ik me ingelezen in de rapley methode. Ik gebruikte vanaf het begin de app: Solid Starts en bood Senna alle voedingsmiddelen in grote stukken aan. Tot grote verbazing en angst van de oma’s haha.. Het werkte top, ook de avondhapjes rond 6 maanden gingen goed. Tot we ineens weer extreme nachten kregen en veel buikpijn klachten kregen. Mwehhhhhh… Daar gingen we weer. Van onrustig naar steeds erger. We kregen een doorverwijzing naar de allergoloog en de diëtiste. Senna bleek te reageren op melk, ei, pinda, wortel én appel.

Controle
Toen we dit wisten en een plan van aanpak hadden, keerde de rust een beetje terug. Ik stopte ook met de borstvoeding en Senna kreeg ingedikte pepti en sliep zowaar zijn eerste nacht ever door. Na 9 maanden. Daarmee bedoel ik dat ‘ie van 19:00 tot 3:00 pakte. Daarna kwam ie wel zo’n 2x nog voor een fles haha, maar hey. Dit was het einde. We konden slapen. Dit alles gebeurde ergens begin november. Ik werkte net weer twee maandjes, was dood op, maar had hoop. Vanaf nu zou het toch echt wel beter gaan….

Opvang
Vanaf november is Senna gestart op de opvang, hij was 8 maanden oud. Vanaf de start van de opvang, zaten we in de extreme verlatingsangst piek. Goed moment om te starten, not. Dus dat het slapen de werken erna iets slechter ging vond ik niet zo gek. Aangezien ik toch wel erg vermoeid was had ik contact met Janine (the new sleepcoach). Ik kocht haar gids en ging aan de slag. Met weinig resultaat. Wat was er toch aan de hand? Senna had vaak koorts. Krijste ’s nachts weer de boel bij elkaar. Hoe dan? Janine zei, wellicht is er toch nog iets van onrust? Ik moet zeggen dat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Tot we in de kerstvakantie met z’n allen (opa/oma, zus en haar gezin) in een huisje zaten en iedereen om de beurt ziek werd. M’n zus en ik een longontsteking. Mijn nichtje ook heftig geveld door de griep. En daarna mijn neefje en Senna. Op oudejaarsavond lag ik om 20:00 uur met een baby met 40 graden koorts in bed. Het krijsen was niet normaal. M’n zus zei: “heeft ‘ie niet een oorontsteking?” Dus gingen we de volgende dag naar de HA. Eigenlijk voor mezelf, maar als ik er toch was, “kan je even in zijn oren kijken?”.. Ze hoefde amper te kijken en zei direct: “niet gek dat hij krijst, hij heeft een dubbele oorontsteking” ….

Oorontstekingen tot de max
Over de maanden november t/m februari heeft Senna 8 oorontstekingen gehad😩. Om vanaf februari (tot hij geholpen werd) 9 weken een chronische oorontsteking te hebben. We liepen vanaf januari bij de KNO-arts en de operatie werd gepland in juni. Voor we op vakantie zouden gaan. Maar door de chronische oorontsteking werd deze vervroegd. Senna kreeg buisjes in de hoop dat dit zou helpen met de oorontstekingen. En dat deed het. Vanaf een week na de operatie was het ’s nachts rustig. Hij werd nog steeds 3/4 keer wakker (dit was eerste minimaal 8x per nacht, gemiddeld elk 1/1,5uur😩), maar het krijsen was gestopt. We hoefde hem zelfs niet meer in slaap te wiegen, maar konden gewoon met hem knuffelen en hij viel in slaap. Ik was in shock. Zou dit het zijn? Ik plande na de zomer toch een gesprek in met Janine. Want Senna had nooit leren slapen zonder onze hulp. Dus dit moesten we hem wel gaan “leren”…

Tips van Janine:

Kijk goed naar de wakkertijden en het ritme van je kindje, hier is op het internet super veel informatie over te vinden gerelateerd aan de leeftijd van je kindje
Bedtijdritueel is key, ik merkte dit bij Senna enorm. Hoe gehaaster ik was (of ben), hoe moeilijker hij “doet”..
Daglicht en TV kijken, er is echt veel te zeggen voor het spelen in daglicht in de ochtend na het opstaan. En ook voor het gebruik van TV/IPAD bij het opstaan of voor het slapen. Ik merk dit bij Senna ook enorm. Als hij veel heeft buiten gespeeld, slaapt hij echt veel beter!
Slaapomgeving, Senna slaapt in een donkere, koele kamer en met white noise. Zonder slaapt hij echt ruk in. Teveel licht is voor mij ook een stoorzender, ik ben denk ik stiekem een vampier haha..
Slaapassociaties, de belangrijkste tip vond ik. Senna was gewend om gewiegd te worden, maar hij werd 1. steeds zwaarder en 2. nadat hij buisjes had hoefde dat ineens niet meer. Echter zocht hij wel nog de houvast aan ons. Door geleidelijk en liefdevol te werken aan nieuwe slaapassociaties, zoals een knuffeltje ipv mijn hand, leerde hij zelf in slaap te vallen

Janine kan je hier echt geweldig in begeleiden. Haar hele visie past zo ontzettend bij ons, maar ook zeker bij deze tijd. Wij hebben Senna nooit “alleen” gelaten of in zijn eentje laten huilen. Ik geloof ontzettend in het belang van een veilige hechting en de aanpak van Janine past hier super in. Wij hebben (en nog steeds) Senna leren slapen door zich veilig te voelen en altijd er voor hem te zijn. Ik maakte mezelf wellis gek dat ik hem verwende, maar oprecht, alle keren dat ik juist “geen kracht” meer had om de veiligheid en genegenheid te bieden die hij nodig had, resulteerde dat alleen maar in nóg meer onrust. Dus wij geven hem wat hij op dat moment nodig heeft, maar binnen onze “kaders”.

Hoe gaat het nu?
Oké, de buisjes hebben veel gedaan. Senna heeft wellis een nacht of 2 gehuild, dan kwam er daarna een heleboel viezigheid uit zijn oor. Maar de extreme oorpijn is gelukkig na de buisjes nooit meer terug geweest. Hij valt nu zelf in slaap in zijn eigen bed. Slaapt overdag en ’s nachts veel beter. En wordt 1x per nacht wakker. Drinkt heel wat water en slaapt dan gelukkig weer door. Een wereld van verschil. Doordat hij nog steeds ’s nachts wakker wordt en veel drinkt (en daarbij ook overdag vaak zijn mond open heeft en tijdens het slapen snurkt) wordt hij voor de zomer toch geopereerd aan zijn keel- en neusamandelen. Hopelijk dat ons slapen daarna helemaal top is🤞🏻🤪